வறுமை !

காலத்தின் கோலமென
காலமதை குறை கூறி
காரிரினுள் வாழ்ந்து வரும்
சோம்பேறி மனிதர்கள் வைத்த
சாம்ராஜ்யம் அழிக்கும் பெயராம்
வறுமை


இறைதந்த கரம் இருக்க
இயங்கி நடக்க கால் இருக்க
உழைப்பெனும் ஏணியை
உயரப்பிடிக்காதது ஏனோ
நீ உதிர்ந்திருப்பது
உன் குற்றம் தானோ

இயலாமை மனப்பான்மை
ஒருபோதும் கொள்ளாதே
முயலாமை உன் வாழ்வை
முடக்கிடுமே எந்நாளும்

மதிநிறைய மடமை சுமந்து
விதியென்று வேசமிட்டு
கெதியென்று முடங்கிக்கிடந்து
நீயும் மடிந்திடலாகுமோ
மனம் தனிலே
சோர்வு கொள்ளலாகுமோ

துணிவாய் துடிப்பாய் எழுந்து நில்லு
துன்பமதனை கடந்து செல்லு
கனிவாய் மலர உரைத்திட்டு
காற்றாய் நீயும் பறந்திடுவாய்
வனப்பாய் நீயும் வாழ்ந்திடவே
வறுமை நோயை ஒழித்து விடு

வெறுமை தாழ்வு நீங்கிடவே
வியப்பில் உறவுகள் போற்றிடவே
வாழ்கை எனும் நதியினிலே
வறுமை அலையை எதிர்த்து நில்லு
எழுந்து நிற்கும் வறுமையினை
எதிர்கொண்டு நீயும் வென்றுவிடு.

வீருற்று வெகுண்டெழுந்து
விண்ணதிர சாதித்து
சோதனையை சுகமாய் சுமந்து
சாதனை பல படைத்துடுவாய்
சன்னதி போற்ற வாழ்ந்திடுவாய்

அதிரை மெய்சா

குறிப்பு : இந்தக் கவிதை கடந்த [ 19-09-2013 ] அன்று இலண்டன் தமிழ் வானொலியின் கவிதை நேரம் நிகழ்ச்சியில் ஒலிப்பரப்புச் செய்யப்பட்டது. அதன் காணொளி இதோ...

YOUTUBE-ல் 24.05 வது நிமிடத்திலிருந்து எனது கவிதை ''வறுமை'' வாசிக்கப்படுகிறது.